𝗘𝗲𝗿𝗹𝗶𝗷𝗸𝗵𝗲𝗶𝗱 𝗶𝘀 𝘇𝗶𝗹𝘃𝗲𝗿, 𝗼𝗽𝗿𝗲𝗰𝗵𝘁𝗵𝗲𝗶𝗱 𝗶𝘀 𝗴𝗼𝘂𝗱.

Laatst had ik een meningsverschil met mijn vriend. Over iets onbenulligs, hoewel het op dat moment wel superbelangrijk leek. Over opruimen in huis… je kent het wel.
Beide zeiden we eerlijk hoe het voor ons was, hij vond mijn gedrag irritant en ik de zijne.
Hoewel het opluchtte om het te benoemen, hielp het ons niet verder. Onze standpunten waren helder maar lagen ook nog ver uit elkaar. We bleven onszelf herhalen, dit schoot niet op!

Toen herinnerde ik me ineens het verschil. Het verschil tussen eerlijk zijn, en oprecht zijn. En welke impasse dat op kan leveren.

Eerlijkheid is dat je zegt wat er op je hart ligt, in jouw woorden. Prachtig natuurlijk, en oprechtheid gaat nog een stapje verder.
Oprechtheid is ook naar je eigen gedrag kijken (zelfreflectie) en jezelf kwetsbaar op durven stellen door terug te blikken op wat je zelf gezegd of gedaan hebt. En wat daarin wel dan wel minder handig of passend was.

Eerlijkheid heb je nodig, maar enkel met oprechtheid van beide kanten kom je er samen uit of tot een oplossing.

Zucht. Door dit inzicht kon ik er niet meer onderuit en gaf ik schoorvoetend toe dat hoe ik het gezegd had, niet handig was geweest. En vroeg ik door hoe het verder op hem was overgekomen en wat wel een prettige reactie was geweest voor hem.

Meteen gaf hij in, gaf antwoord op mijn vragen en blikte zowaar aan het einde ook terug op hoe hij zich gedragen had.

Eindresultaat: meer inzicht en begrip voor elkaar, verbondenheid en uiteindelijk bracht dit meningsverschil ons juist dichter naar elkaar toe. Het vraagt alleen wat lef om de eerste te zijn die oprecht is… 🙂